Στις μέρες μας η μουσική βιομηχανία περνάει κρίση.Απο τη μία η πειρατεία-των δισκογραφικών- και απο την άλλη η πολιτιστική παγκόσμια κρίση έχει φέρει την "καλή" μουσική στα πρόθυρα της αυτοκτονίας και την έχει απομονώσει σε σπίτια με ακριβούς καναπέδες και ακριβά πικάπ.Μέσα λοιπόν σε αυτή τη λάσπη κατα καιρούς εμφανίζονται συγκροτήματα οι καλλιτέχνες που μας θυμίζουν οτι το πνεύμα,η τέχνη και το ταλέντο υπάρχουν και μάλιστα που?...στο παγκόσμιο τραγούδι.Έτσι το cd που προτείνω γι αυτό τον μήνα είναι το sympathique των Pink Martini.
http://en.wikipedia.org/wiki/Pink_Martinihttp://en.wikipedia.org/wiki/SympathiqueΧωρίς αυτή τη φορά να μπορώ να πώ πολλά για το συγκρότημα θα μείνω στη μουσική.Οι τίτλοι των τραγουδιών
1. "Amado Mio" (Doris Fisher, Allan Roberts) 4:51
2. "No Hay Problema" (Jacques Marray) 6:14
3. "Sympathique" (China Forbes, Thomas Lauderdale) 2:50
4. "Qué Sera Sera" (Jay Livingston, Ray Evans) 4:12
5. "La Soledad" (Pepe Raphael, Thomas Lauderdale, Frederic Chopin) 5:41
6. "Donde Estas, Yolanda?" (Manuel Jiménez) 3:25
7. "Andalucia" (Ernesto Lecuona) 3:41
8. "Song Of The Black Lizard" (Akihiro Miwa) 4:12 (From the film "Black Lizard")
9. "Bolero" (Maurice Ravel) 4:10 (Has been removed in newer distributions of the album)
10. "Never On Sunday" (Manos Hadjidakis, Billy Towne) 4:58 (From the film "Never on Sunday")
11. "Brazil" (Ary Barroso) 5:24
12. "Lullaby" (China Forbes, Thomas Lauderdale) 2:12
μας δείχνουν ένα σύνολο τραγουδιών διαφορετικών μεταξύ τους που όμως συνδυάζονται πολύ όμορφα κάτω απο την ίδια στέγη.Οι ταινίες μπερδεύονται γλυκά με την κλασσική μουσική και το ποτέ την κυριακή με το brazil.Το συγκρότημα συνεχίζει την καριέρα του με πολλά ακόμα όμορφα cd.Εγώ θεωρώ οτι το καλύτερο με διαφορά είναι το συγκεκριμένο.Πραγματικά δέν μπορω να γενικεύσω και να πώ αυτό το κομμάτι,όχι το άλλο.Όλο το cd είναι μία γεύση μουσικής τελειότητας.
Το συστήνω ανεπιφύλαχτα...υπάρχει και σε βινύλιο.